Ο ΒΡΑΧΟΣ ΤΗΣ ΚΛΕΠΑΣ

Τα Βράχια της Κλεπάς θα είχε υπ’ όψη του ο Θ. Πετσάλης,

όταν έγραφε το ιστορικό του μυθιστόρημα "οι Μαυρόλυκοι"

"... 'Ενας βράχος απάνω στον άλλο, δίπλα στον άλλο, πίσω απ` τον άλλο, βράχια, βράχια ακατάστατα, μυτερά, κοφτερά, στραβά, αταίριαστα, όρθια, πλαγιαστά, κρεμασμένα σαν δόντια, σαν καρφιά, σαν μαχαίρια. Κι ύστερα μια κατεβασιά, μια σάρα απότομη, όλο στουρνάρια και χαλίκι...."

Τα βράχια αυτά που καλύπτουν σχεδόν ολόκληρο το Νότιο τμήμα του Ξεροβουνιού ήταν στα χρόνια της Ελληνικής Επανάστασης το φυσικό καταφύγιο, που έβρισκαν προστασία και ασφάλεια οι κάτοικοι των χωριών των άνω Κραβάρων.

Ξεκινάνε από την κορυφή του βουνού και καταλήγουν σχεδόν κάθετα κάτω χαμηλά στα στενά του Φίδαρη.Πολλά μέρη αυτού του φυσικού καταφυγίου είναι δυσπρόσιτα και είναι πολύ δύσκολο να μπει κάποιος μέσα αν δεν γνωρίζει ακριβώς τις εισόδους ενώ κάποια άλλα είναι απάτητα.

Μέσα σε αυτά τα βράχια κλείστηκαν πολλές φορές οι κάτοικοι των γύρω χωριών την περίοδο της τουρκοκρατίας για να αποφύγουν τον κατακτητή. Σήμερα υπάρχουν ακόμη τοπωνύμια που έχουν σχέση με την ιστορική αυτή μαρτυρία, όπως Ταμπούρια, Αποκλείστρα, Κρύφτρες κ.ά.
Τα Βράχια αυτά μαζί με τα απέναντι και τα βράχια του Εύηνου κάνουν ένα καταπληκτικό φαράγγι που ξεκινάει από την κατεστραμμένη σιδερογέφυρα στο Δενδροχώρι και καταλήγει στην πέτρινη γέφυρα στα Στενά της Κλεπάς.